ลอยประทีป ลอยกระทง ในคติพราหมณ์

ลอยกระทงในคติพราหมณ์
ลืมตามาดูโลก เขาก็ลอยกระทงกันแล้ว
เพลงลอยกระทงก็มีแล้ว วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำก็นองเต็มตลิ่ง…
เราส่วนมากก็ไปลอยกระทงตามกระแส

พอโตขึ้นก็เริ่มเรียนรู้ประเพณีลอยกระทง
แล้วก็เริ่มถอยหลังลงลึกเรื่องลอยกระทงไปเรื่อยๆ
จนไปถึงจุดกำเนิดของการลอยกระทง
เชิญล้อมวงกันเข้ามา

พุทธศาสนามีมาประมาณ 2500 ปี
ส่วนศาสนาพราหมณ์ก็ประมาณกันว่าก่อนพุทธกาล 2500 ปี
แค่ย้อนไปห้าสิบปีโลกเราวันนั้นยังไม่เหมือนวันนี้
ย้อนไปร้อยปีก็ไม่เหมือนอีก
คิดว่าร้อยปีที่แล้วโลกเราเป็นอย่างไร
และห้าพันปีก่อนโลกเราจะเป็นอย่างไร

เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ
สมัยห้าพันปีก่อน ถ้าเราบอกว่ากรดบวกด่างเป็นกรด
ด่างบวกกรดเป็นด่าง ลบคูณลบเป็นบวก คนคงจะงงกันหมด
กว่าสมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าจะแยกแยะ ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว
เวลาก็ล่วงเลยมาอีก2500ปี
ตอนนั้นคนยังไม่เข้าใจอะไรลึกซึ้งขนาดนั้นทุกคน
แล้วจะทำยังไงให้โลกเมื่อ5000ปีจะอยู่อย่างเคารพกันและกัน
ตอนนั้นคนเชื่อในธรรมชาติ เทพเจ้า ผีสาง
ยังไม่คิดว่าฝนตกเพราะความกดอากาศสูงเจอความกดอากาศต่ำ
นักปรัชญา นักคิด ที่เป็นนักบวช หรือพราหมณ์
จึงมีกุศโลบายให้ มนุษย์เคารพในธรรมชาติ เคารพให้ทุกสิ่ง
แล้วเราจะเคารพระดับไหนดี เคารพเท่าแม่ของเราละกัน
เราเคารพบูชาแม่เราขนาดไหนก็เคารพบูชาธรรมชาติขนาดนั้น

ลองคิดดูว่าเราไปไหนก็เจอแต่แม่ การจะทำอะไรไม่ดีต่อแม่ก็ต้องคิดแล้วคิดอีก
สำหรับน้ำ แม่น้ำ ลำคลอง ถือเป็นหัวใจหลักของมนุษยชาติ
ชุมชนของมนุษย์เร่ิมต้นจากริมน้ำ
ไม่ว่าจะเป็น ไทกรีส ยูเฟตีส, เมโสโปเตเมีย, คงคา ยมุนา, แยงซีเกียง ฮวงโห,
รวมถึงลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา
เราจึงให้เป็นแม่ของเราเป็นแม่แห่งน้ำ ชื่อว่าพระแม่คงคา
เรายังมีแผ่นดินคือพระแม่ธรณี
เรายังมีข้าวและเกษตรคือพระแม่โพสพ

มนุษยชาติเกิดเป็นชุมชนจากแหล่งน้ำ
ใช้ในการเกษตร ใช้ในการคมนาคม ใช้ชำระล้างร่างกาย
ร่างกายของเราประกอบด้วยน้ำ 3ใน4 ของร่างกายทั้งหมด
การสำนึกในการใช้น้ำจึงต้องตระหนักอยู่ตลอดเวลา
แต่บางทีมันก็มีอย่างอื่นให้คิดเยอะทำให้ลืมไปได้
เอาอย่างนี้ละกันครบหนึ่งปี เรามาทบทวนเรื่องการใช้น้ำสักครั้งพร้อมกัน
สมัยก่อนการรำลึกทำโดยการลอยประทีป เพื่อน้อมจิตไปขอบคุณขอขมา
ที่เราที่สมควรจะไม่ล่วงเกินแม่ของเราแต่ก็มีพลั้งเผลอ
ก็ตั้งจิตใหม่ให้การกระทำของเราเข้มแข็งไม่ผิดต่อพระแม่คงคาอีก