วันหยุดราชการวันหนึ่ง ด้วยความที่ทำงานติดต่อกันมานานหลายสัปดาห์
ผมก็อยากออกจากที่เดิมๆเพื่อที่จะไปหาอะไรที่ไม่คุ้นตา
แต่เวลาก็มีน้อยเหลือเกิน การออกจากบ้านไปรัศมีใกล้ๆน่าจะเป็นเรื่องที่ดี
ทะเลคือความคิดต่อมา ใกล้ๆทะเลๆ
คำตอบคือบางแสนครับ
แม่เจ้าประคุณเอ้ย
ไปถึงแทบไม่มีที่จอดครับไอ้ที่ว่าถนนกว้างๆคลาคล่ำไปด้วยผู้คน
แน่นและแน่น เขามาทำอะไรกัน
เขาก็มาเหมือนคุณ(มึง)นั่นแหละ
อีกเสียงตอบกับตัวเองในหัว
หลังจากที่คืบคลานหาที่จอดได้เราก็ต้องลงไปสูดไอทะเล
แต่แปลก ส่วนใหญ่จะได้กลิ่นส้มตำ ไก่ย่าง ปลาหมีกย่าง
ผมใช้เวลาเดินดูคนมาเที่ยวบางแสน
เออ มันมีความสุขแฮะ
ความสุขที่ได้เห็นคนมีความสุข
แล้วมันเป็นความสุขที่ง่ายดาย
คุณไม่ต้องไปทะเลที่สวยที่สุด
ไม่ต้องไปทะเลที่ส่วนตัวที่สุด
ไม่ต้องไปพักที่แพงที่สุด
แต่คุณกลับมีความสุขที่สุด
มันเป็นความสุขสาธารณะ
คือความสุขร่วมกัน
พอเราเห็นคนอื่นมีความสุขเราก็มีความสุขไปด้วย
แล้วมันไม่ใช่น้อยๆครับเป็นร้อยๆ
เรียบง่าย ปูเสื่อ เสื้อยืด
เด็กๆวิ่งลงทะเล
ลุง ป้า เอาครกมาเองตำๆๆๆๆ
ไก่ย่างซื้อบ้าง
แบ่งทะเลกันเล่นแน่นหาด
วันนั้นกลับบ้านยิ้มมาตลอดทาง
เพราะเก็บความสุขที่ตกหล่นอยู่ริมหาดกลับมาด้วย
Have a good holiday ครับ
ปืน
