ช่วงหลังๆนี้ผมมักจะใช้ชีวิตอยู่กับต้นไม้ที่ต่างจังหวัด จึงมีโอกาสได้ต่อสู้กับแมลง หนอน มด ปลวก หรือเรียกรวมๆว่าศัตรูพืชมากมาย ใช้ทั้งสารเคมีใช้ทั้งสมุนไพรสรุปว่าเอาไม่อยู่เมื่อสารเคมีเจือจางมันก็มาใหม่ เพราะโลกนี้ช่างกว้างใหญ่ยังไงเราก็กำจัดได้ไม่หมด ผมจึงเริ่มเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน ตอนนี้ต้นไม้ในสวนนับเล่นๆก็เกินร้อยต้น แต่มันก็หลากหลายมีทั้งไม้ดอก ไม้มงคล ไม้หอม และไม้ผลอีกหลายชนิด ตอนที่มีต้นไม้แค่สิบต้นผมก็รดสารไล่แมลงแค่สิบต้น แต่พอมีร้อยต้นมันเริ่มเป็นภาระมากกว่าความสนุก แมลงตายไม่หมดแต่ผมคิดว่าผมคงตายเพราะสารเคมีเป็นแน่แท้ แล้วจะทำอย่างไรให้เรารอดแล้วเค้าก็ไม่มายุ่งกับเรา เอาอย่างนี้ปล่อยให้กินต้นอื่นแต่ต้นที่เราจะกินเราขอไว้ละกัน ผมจึงเร่ิมโครงการกันแมลงด้วยสารอินทรีย์สลับกับสารเคมีซึ่งนานๆใช้ที วันนี้เราอยากจะฉีดมะนาวเพราะว่าเค้ากินใบไปเยอะละ เราก็จะเก็บแค่มะนาวอย่างอื่นเราก็ปล่อยเค้าไปกินบ้าง คราวหน้าอยากจะฉีดมะกอกน้ำกับสาละเพราะว่ากินจนจำไม่ได้ว่านี่ต้นอะไรก็ฉีดอันนี้ปล่อยมะนาวไป สารอินทรีย์เป็นตัวเลือกแรกๆแต่มันทำได้แค่ทำให้แมลงรำคาญไม่ทำให้ตายคุณก็ต้องปรับความเข้มข้นดูว่าแมลงคุณมันทนทานแค่ไหนถ้ามันทนมากเราก็เข้มหน่อย เปลี่ยนสูตรบ้าง จนสุดท้ายหันกลับมาพึ่งเคมีแล้วก็ทิ้งไว้กลับไปใช้สารอินทรีย์ใหม่ ผมมองเห็นข้อดีอย่างเดียวที่แมลงกินใบคือต้นไม้จะได้สร้างใบใหม่ขึ้นมาแต่มันก็ฉลาดพอที่จะรับทานใบใหม่ก่อน ดังนั้นก็รดยาใบใหม่สิครับใบล่างๆก็ปล่อยให้เค้ากินไปบ้างก็ยุติธรรมดี เล่ามาถึงตอนนี้ทำให้ผมนึกถึงโรคร้ายต่างๆที่มันเกาะอยู่กับตัวคุณโดยที่มันรักษาไม่หายหรือไม่หายขาด เราก็คงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน ใช้การรับทานอาหารบ้าง ทานยาบ้าง สลับกันไปเราก็จะสามารถอยู่อย่างรู้เท่าทัน อย่าไปพร่ำเพ้อจะเป็นจะตาย เพราะยังไงมันก็ไม่ไปไหน เพียงแต่เราต้องเรียนรู้ เข้าใจและยอมรับ ปรับตัวให้เข้ากับธรรมชาติให้ได้ เราก็จะมีความสุขครับ
