สำหรับคอกาแฟไปไหนก็ต้องหากาแฟรับทานไปเรื่อย หลังจากไปทำงานที่บ้านโป่งก็ต้องไปหากาแฟที่บ้านโป่งชิมกัน วันนี้เราบุกไปถึงโรงคั่วกาแฟต้นตำรับของเมล็ดกาแฟกันเลยทีเดียว ที่นี่ผลิตกาแฟส่งให้กับหลายๆร้านในกรุงเทพฯและต่างจังหวัด เมล็ดกาแฟได้รับการคัดเลือกสายพันธุ์ทั้งไทยและต่างประเทศมาคั่วในลักษณะเฉพาะตัวเอง ทีแรกก็หวั่นใจว่าไปโรงคั่วแล้วจะมีกาแฟรับทานหรือเปล่ามีครับที่นี่มีกาแฟดริปคือใช้น้ำร้อนผ่านฟิลเตอร์ไปอย่างช้าๆ (ประเทศญี่ปุ่นนิยมทานกันแบบนี้) มาดูบรรยากาศร้านบ้าง ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อผมนึกถึงย่านธุรกิจในกรุงเทพฯ ชิดลม ฟุ้งไปต่างๆนานาว่าเจ้าของคงเคยทำงานที่นั่นแล้วก็หนีความวุ่นวายมาอยู่ที่นี่ หรือไม่ก็บ้านเดิมอยู่ที่นั่นแต่หลังจากได้ทราบความจริงคือ โรงคั่วกาแฟนี่ตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งและบ่อน้ำจึงใกล้ชิดกับลมนั่นเอง ร้านเป็นแบบเปิดโล่งรอบด้านถึงแม้ว่าอากาศจะร้อนแต่ลมก็จะพัดให้รู้สึกสบายตลอดเวลา ที่ร้านเน้นความเรียบง่ายของแท้แต่มีเอกลักษณ์ของตัวเอง เมื่อเดินเข้าไปคุณจะพบอาคารชั้นเดียวรอต้อนรับอยู่   ที่ร้านเน้นโรงคั่วกาแฟเป็นหลักดังนั้นตัวเลือกกาแฟแบบต่างๆจึงมีไม่มาก ผมจึงสั่งกาแฟดริปมาลอง แต่ละวันที่เราเข้าไปทานดริปเราจะได้รับกาแฟที่ไม่เหมือนกัน ทางร้านจะคั่วกาแฟแบบต่างๆมาให้คุณได้แปลกใจเสมอ วันนี้พิเศษจริงๆเพราะอยากถ่ายรูป บาริสต้าจึงอาสามาดริปโชว์ที่โต๊ะเลย เสน่ห์มันอยู่ตรงไหนทราบไหมครับ มันอยู่ที่สั่งกาแฟแล้วค่อยบดด้วยมือ ต้มน้ำตวงกาแฟค่อยๆดริป รสชาติของกาแฟดริปจะไม่เหมือนกับกาแฟที่ผ่านเครื่องสตรีมไอน้ำ คือมันไม่เข้มข้น แต่มันหอมละมุนแปลกที่คุณจะได้กลิ่นของกาแฟมากกว่า มีรสให้สัมผัสมากกว่า และใจเย็นกว่า(เพราะต้องรอ) ถึงแม้ว่าร้านจะสแตนอโลนแต่ก็มีลูกค้าเข้าออกมาอย่างไม่ขาดสายไม่เพียงแต่บาริสต้าทักทายลูกค้าเท่านั้นลูกค้ายังทักทายกันเองยังกับรู้จักกันอย่างแนบแน่น ที่นี่จึงเหมือนคอมมิวนิตี้นึงที่ทุกคนแวะเวียนไปตั้งแต่ สัตวแพทย์ ครู นักการตลาด และนักชิม สิ่งที่ผมสังเกตอย่างนึงคือทุกคนล้วนมีของกินติดไม้ติดมือมาแบ่งกันทานและสนุกกับการรับทานกาแฟแบบเพื่อนเสมอ ผมเองยังได้หมูย่างบ้านโป่งมาแกล้มกับกาแฟด้วย(ขอบคุณพี่หมอมา