ช่วงหลังๆนี้ผมมักจะใช้ชีวิตอยู่กับต้นไม้ที่ต่างจังหวัด จึงมีโอกาสได้ต่อสู้กับแมลง หนอน มด ปลวก หรือเรียกรวมๆว่าศัตรูพืชมากมาย ใช้ทั้งสารเคมีใช้ทั้งสมุนไพรสรุปว่าเอาไม่อยู่เมื่อสารเคมีเจือจางมันก็มาใหม่ เพราะโลกนี้ช่างกว้างใหญ่ยังไงเราก็กำจัดได้ไม่หมด ผมจึงเริ่มเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน ตอนนี้ต้นไม้ในสวนนับเล่นๆก็เกินร้อยต้น แต่มันก็หลากหลายมีทั้งไม้ดอก ไม้มงคล ไม้หอม และไม้ผลอีกหลายชนิด ตอนที่มีต้นไม้แค่สิบต้นผมก็รดสารไล่แมลงแค่สิบต้น แต่พอมีร้อยต้นมันเริ่มเป็นภาระมากกว่าความสนุก แมลงตายไม่หมดแต่ผมคิดว่าผมคงตายเพราะสารเคมีเป็นแน่แท้ แล้วจะทำอย่างไรให้เรารอดแล้วเค้าก็ไม่มายุ่งกับเรา เอาอย่างนี้ปล่อยให้กินต้นอื่นแต่ต้นที่เราจะกินเราขอไว้ละกัน ผมจึงเร่ิมโครงการกันแมลงด้วยสารอินทรีย์สลับกับสารเคมีซึ่งนานๆใช้ที วันนี้เราอยากจะฉีดมะนาวเพราะว่าเค้ากินใบไปเยอะละ เราก็จะเก็บแค่มะนาวอย่างอื่นเราก็ปล่อยเค้าไปกินบ้าง คราวหน้าอยากจะฉีดมะกอกน้ำกับสาละเพราะว่ากินจนจำไม่ได้ว่านี่ต้นอะไรก็ฉีดอันนี้ปล่อยมะนาวไป สารอินทรีย์เป็นตัวเลือกแรกๆแต่มันทำได้แค่ทำให้แมลงรำคาญไม่ทำให้ตายคุณก็ต้องปรับความเข้มข้นดูว่าแมลงคุณมันทนทานแค่ไหนถ้ามันทนมากเราก็เข้มหน่อย เปลี่ยนสูตรบ้าง จนสุดท้ายหันกลับมาพึ่งเคมีแล้วก็ทิ้งไว้กลับไปใช้สารอินทรีย์ใหม่ ผมมองเห็นข้อดีอย่างเดียวที่แมลงกินใบคือต้นไม้จะได้สร้างใบใหม่ขึ้นมาแต่มันก็ฉลาดพอที่จะรับทานใบใหม่ก่อน ดังนั้นก็รดยาใบใหม่สิครับใบล่างๆก็ปล่อยให้เค้ากินไปบ้างก็ยุติธรรมดี เล่ามาถึงตอนนี้ทำให้ผมนึกถึงโรคร้ายต่างๆที่มันเกาะอยู่กับตัวคุณโดยที่มันรักษาไม่หายหรือไม่หายขาด เราก็คงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน ใช้การรับทานอาหารบ้าง ทานยาบ้าง สลับกันไปเราก็จะสามารถอยู่อย่างรู้เท่าทัน อย่าไปพร่ำเพ้อจะเป็นจะตาย เพราะยังไงมันก็ไม่ไปไหน เพียงแต่เราต้องเรียนรู้ เข้าใจและยอมรับ ปรับตัวให้เข้ากับธรรมชาติให้ได้ เราก็จะมีความสุขครับ

พูดถึงหนังที่เป็นแนว sci-fi แล้วผมจะมักไม่ค่อยพลาด นั่งดูตัวอย่างหนังไปเรื่อยๆจนไปสะดุดหนังอยู่เรื่องหนึ่ง ที่คิดไว้ในใจว่าต้องหาเวลาไปดู เรื่องนี้ใช้นักแสดงไม่มาก ว่าด้วยนักโปรแกรมเมอร์รุ่นใหม่ชนะการแข่งขันและได้รับเชิญไปบ้านในหุบเขา นาธานในฐานะซีอีโอต้องการให้เซเลบพัฒนาระบบของหุ่นยนต์ตัวนึงที่ชื่อว่าอีวา เซเลบพบว่าทุกครั้งที่เค้าทดสอบข้อมูลจะถูกลบออกเค้าจึงคิดที่จะพาเธอหนี ผมดูแล้วก็นึกถึง พระเจ้าตาตอนลงมาช่วยสุดสาคร แล้วก็สอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวให้เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน หุ่นยนต์มันจะเก่งอย่างไรก็ไม่เคยเหนือไปกว่าความคิดที่ซับซ้อนของคนที่ยากแท้หยั่งถึง

ถ้าคุณเป็นคนชอบดีไซน์ของ apple คุณน่าจะชอบเค้า jony ive ผู้ชายที่อยู่เคียงข้างความสำเร็จของ apple เพราะว่างานแต่ละชิ้นผ่านกระบวนการคิดจากหัวกลมๆของเค้านั่นเอง เค้าออกแบบทั้ง ไอพอด ไอแพด ไอแมค แมคบุ๊ค บางทีผมก็อยากรู้นะว่าเค้าคิดไอ้สิ่งต่างๆนี้ออกมาได้อย่างไร เค้าผ่านกระบวนการคิดนี้มาได้อย่างไร อย่างว่าบางอย่างมันเป็นพรสวรรค์แต่ทุกอย่างมันเกิดจากความมุ่งมั่นที่จะแตกต่าง ไหนๆผมก็ซื้อหนังสือสตีฟ จ๊อบส์แล้ว ทำไมผมไม่หยิบหนังสือของ jony ive มาวางไว้คู่กันเพราะนั่นมันเป็นการย้ำถึงความสำเร็จของ apple ในเราเคยใช้ชีวิตในยุคเดียวกันมาก่อน

ผมโตมาทันกับการหิ้วปิ่นโตไปโรงเรียนหรือการไปทำบุญที่วัด ตอนผมเด็กๆหน้าโรงเรียนจะมีของกินมารอขายนักเรียนสารพัด ก๋วยเตี๋ยวหลอด กุยช่าย อาบังขายถั่ว ทังหมดนี่ขายใส่กระทงใบจากไม่ก็ใบตอง แล้วก็หายไปเรื่อยๆกลายเป็นถุงพลาสติกและพัฒนามาเป็นกล่องโฟม เดินไปโรงอาหารคนเยอะพนักงานก็มักจะสั่งใส่กล่องไปทานบนออฟฟิสกัน ตกเย็นกลับบ้านไม่มีอะไรรับทานก็สั่งใส่กล่องโฟมกลับบ้านไปทานต่อ มันสะดวกดีเป็นคำตอบที่ง่ายทั้งคนขายและคนซื้อแต่เรากลับกำลังสร้างขยะให้เพิ่มมากขึ้นทุกวันโดยเฉพาะขยะที่เป็นสารเคมีโดยเฉพาะโฟมเมื่อเผาจะไปทำลายชั้นโอโซนให้โลกนั้นร้อนขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ หลายคนเริ่มมีการปรับตัวเพื่อโลกของเราโดยการพกปิ่นโตไปซื้ออาหารทั้งทานที่ออฟฟิสและซื้อกลับบ้าน เทรนของโลกต่อไปนี้คือการดูแลโลกที่ถูกทำร้ายโดยคนรุ่นก่อนไปอย่างมากมาย อย่าลืมพกปิ่นโตไปซื้อกับข้าวนะครับ