เมื่อเช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้น กวางต้องออกวิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อรักษาชีวิตไม่ให้ถูกสิงโตจับกิน และเช้าวันเดียวกันเริ่มต้น สิงโตต้องออกวิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อให้มีอาหารประทังชีวิต ความหิวทำให้เราต้องออกเดินทางหาอาหาร และความหิวก็ทำให้เราต้องดิ้นรนไม่ให้กลายเป็นเหยื่อ ดังนั้นความหิวจึงเป็นพลังขับเคลื่อนอะไรหลายอย่างให้เราเดินหน้าต่อไป ลองนึกภาพว่ามนุษย์ไม่ต้องกิน ทรัพยากรธรรมชาติรวมทั้งสิ่งมีชีวิตต่างๆคงเหลือเฟือ และเราอาจจะหาความหมายของการมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ไม่ได้ การกินจึงถูกบรรจุเป็นปัจจัยพื้นฐานของมนุษย์ข้อแรก ช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุดที่ต้องยอมรับว่า คือช่วงเวลาที่เรากำลังกินนั่นเอง เมื่ออาหารผ่านลิ้นผัสสะทั้งห้ามันเปิดออกและเรารับมันอย่างตั้งใจ ผมมีข้อสังเกตอย่างหนึ่งในช่วงเวลาที่ผมต้องทำสงครามกับน้ำหนักตัวเอง คือการไม่กิน หรือการกินน้อย มันอาจจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับคนไม่ชอบกิน แต่มันเป็นเรื่องที่ทรมานที่สุดสำหรับคนที่การกินคือความสุขของชีวิต วิธีทำน้ำหนักลงได้คือต้องต่อสู้ความรู้สึกหิวตลอดเวลา ความหิวเป็นพลังให้เราระลึกเสมอว่าเรากำลังต่อสู้เพื่ออะไร การกินที่มากเกินไปก็ทำให้เราตายได้ การไม่กินก็ทำให้เราตายได้เช่นเดียวกัน เมื่อหิวมันจะผลักให้เราไปข้างหน้า รู้สึกว่าชีวิตมีความหมาย และอดทนรอให้ถึงวันพรุ่งนี้แทบจะไม่ไหว วันนี้ขอจบด้วยคำพูดของศาสดา เพื่อทำให้ตัวเรานั้นพัฒนาอยู่เสมอ Stay hungry, Stay foolish ปืนครับ

ตอนผมเข้ายุทธจักรใหม่ๆ ผมมักคิดว่าการมีกระบี่ที่ดีที่สุดนั้นจะทำให้เราเป็นจอมยุทธ เพราะว่าจอมยุทธที่โด่งดังมักจะครอบครองกระบี่ไร้เทียมทานทั้งนั้น ผมเริ่มเก็บสะสมเงิน รับจ้างทำงานเล็กๆน้อยๆเพื่อสะสมเงินซื้อกระบี่จอมยุทธ กว่าจะซื้อมาได้มันใช้เวลานานพอสมควร ผมได้กระบี่จอมยุทธความรุนแรงระดับ1 มันได้ชื่อว่าจอมยุทธ แต่มันก็เป็นแค่ระดับต้นๆเท่านั้น ไม่เห็นมันจะทำให้ฝีมือดีขึ้นเลยวะ ผมรำพึงในใจ หรือว่าเราต้องปีนขึ้นไปอีก ผมเก็บตังค์เพิ่มและซื้อกระบี่จอมยุทธระดับ5 เริ่มมีน้อยคนที่จะมีกระบี่ระดับนี้ แต่ฝีมือก็ไม่เห็นดีขึ้นมาเลยวุ้ย ผมออกจะผิดหวังเล็กน้อยและออกท่องยุทธจักร โชคดียังเป็นของผมที่มีโอกาสได้เจอ ผู้เฒ่าแห่งพรรคกระยาจก สอนกระบวนท่าไม้เท้าตีสุนัข ได้เจอไอ้หนุ่มหมัดเมา สอนวิชามวยวัด และตงฟานปุ๊ป้าย ผู้ใช้เข็มแทนกระบี่ ทำให้ผมเห็นว่าจอมยุทธที่ได้รู้จัก ไม่มีใครใช้สุดยอดกระบี่สักคน แต่กลับสามารถใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นเป็นกระบี่ได้ และใช้ล้มคู่ต่อสู้ได้ทุกราย กระบี่ระดับ5จึงนอนพักอยู่ในตู้ และถูกหยิบมาใช้บ้างเป็นบางครา วันนี้ทุกครั้งที่ท่องยุทธจักร จอมยุทธทั่วไปก็มักจะเข้าโรงเตี๊ยม เพื่อพูดคุยกันในเรื่องกระบี่จอมยุทธ และกระบี่ไร้เทียมทานที่ออกรุ่นใหม่ตลอดเวลา แต่ไม่มีใครพูดถึงฝีมือที่ต้องฝึกปรือด้วยตนเอง เรื่องจริงอีกอย่างคือจอมยุทธจะไม่เข้าโรงเตี๊ยม เพื่อพูดคุยเรื่องกระบี่แต่จะเข้ามาเพื่อดื่มสุราเท่านั้น และจอมยุทธจะอยู่ปะปนอยู่กับเราในท้องถนนนี่แหละ เพียงแต่คุณจะรู้ไหมว่า นั่นคือเฒ่าทารกแห่งพรรคกระยาจก หรือตงฟานปุ๊ป้ายแห่งพรรคสุริยันจันทรา

เราเคยได้คำขวัญ Land of smiles จากนักท่องเที่ยวทั่วโลกมาแล้ว และเราก็เคยได้คำขวัญ Thai style จากพวกเรากันเองมาแล้ว ทุกอย่างไม่ได้เกิดจากคนอื่นแต่เกิดจากตัวเรา แล้วมันจะสะท้อนคนอื่นกลับมา สิ่งที่ยากที่สุดคือการเริ่มต้น ผมเห็นคนแสดงศักยภาพทางความคิดเยอะแยะ แต่เห็นคนลงมือทำเพียงไม่กี่คนเท่านั้น และในการลงมือทำนั้นคนประสบความสำเร็จก็จะมีแค่เศษส่วน การเริ่มต้นคือจุดเริ่มต้นของสรรพสิ่ง สิ่งที่ท้าทายที่สุดคือจะทำอย่างไรให้เขายิ้มให้เรา คำตอบที่ง่ายที่สุดคือ ยิ้มให้เขา แล้วจะให้เขายิ้มให้เราแค่ไหน ก็อยู่ที่เราจะเปิดยิ้มให้เขาแค่ไหนเช่นกัน สมัยที่ผมอบรมการเป็นคนมีมารยาท ครูสอนผมว่า การไหว้นั้นเป็นการทักทายที่งดงามอย่างหนึ่ง แต่ การรับไหว้นั้นเป็นเสน่ห์ยิ่งกว่า เชื่อไหมครับ หลังจากนั้น ตั้งแต่รปภ. แม่บ้าน ยันกำนันตำบล ผมจะหยุดยืนรับไหว้เขาอย่างสวยงามทุกครั้ง ก็ในเมื่อเขา ทำด้วยใจ เราก็ต้องตอบกลับด้วยใจเช่นเดียวกัน แต่ละคนจะมีความยากในการยิ้มที่แตกต่างกัน และใช้วิธีการง้างยิ้มที่ไม่เหมือนกัน พื้นฐานเริ่มจากการยิ้มที่หัวใจก่อน แล้วปากมันจะออกมาเอง ยิ้มจะเป็นรองแค่การกอด

บ่อยครั้งที่ใครสักคนจากโลกนี้ไป แล้วใครบางคนก็ชอบที่จะบอกว่า โลกนี้มันไม่แน่นอน ดังนั้นอะไรที่เป็นความสุขก็ทำซะ จริงๆแล้วผมเห็นด้วยกับประโยคที่ว่านี้ ส่วนนึง แต่ก็มีอีกหลายส่วนที่รู้สึกย้อนแย้งอยู่ในที อย่างแรก ความสุขนั้นมันไปรบกวนคนอื่นไหม หลายครั้งที่ความสุขมันเกินเลย ไปกระทบสิทธิคนอื่นทำให้คนอื่นไม่มีความสุข อันนี้ก็ต้องลดลง อย่างที่สอง ความสุขนั้นไปเบียดเบียนตัวเองไหม อันนี้หลายคนบอกว่าตัวเขาจะทำอะไรก็ได้ แต่การที่มีความสุขแล้วร่างการพังพินาศ อันนี้ก็ต้องพิจารณา อย่างที่สาม ความสุขนั้นได้ประโยชน์กับตนเองไหม การทำอะไรแล้วมันเกิดประโยชน์กับตัวเอง สิ่งนั้นดี เช่นการหันมาออกกำลังกาย วิ่งแล้วมีความสุข อันนี้ดี อย่างที่สี่ ความสุขนั้นมันเกิดประโยชน์ต่อผู้อื่นหรือเปล่า อะไรที่ทำแล้วนอกจากตัวเองมีความสุข สังคมได้รับความสุขแผ่กระจายในวงกว้าง นั่นเป็นสิ่งประเสริฐ เช่นอะไรดี บริจาคเลือดละกัน หลายคนที่ได้รับก็มีชีวิตรอดต่อไปได้ เมื่อตอนที่มีคนบอกว่าอยากทำอะไรก็ทำ ผมนึกถึงไส้เดือน ไส้เดือนนี่อยากทำอะไรก็ทำจริงๆ เพราะไม่ต้องคิดมากอยู่กับดินชื้นๆ ไชไช มีความสุข แต่…มันเกิดประโยชน์แฮะ ดินที่บ้านสวนไส้เดือนเยอะมาก

การที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีเรื่องราวเล่าขานสักเรื่องหนึ่ง ก็ทำให้สิ่งนั้นน่าสนใจขึ้น ผมไปญี่ปุ่นหลายรอบและมักจะเปลี่ยนสถานที่ไปเรื่อยๆ เพราะแต่ละที่ของญี่ปุ่นนั้นมันมีเรื่องราวที่ไม่ซ้ำกัน เมื่อต้นปีผมมีโอกาสแวะไปที่อุสุโนมิยะ ซึ่งเป็นเมืองท่าเมืองหนึ่งของญี่ปุ่น ที่นี่ไม่มีอะไรมากแต่ก็มีอะไรให้แวะเวียนไปได้ เขาตั้งที่นี้เป็นเมืองแห่งเกี๊ยวซ่าครับ ผมก็ไม่ได้ถามว่ามันเกี๊ยวซ่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ทั้งเมืองเขาเน้นอาหารจากหลักเป็นเกี๊ยวซ่า ผมเองก็ไม่รอช้า ไปถึงปุ๊ปเข้าไปร้านเกี๊ยวซ่าที่ติดโรงแรมปั๊ป ครับ มันไม่เห็นจะอร่อยเลย ออกจะผิดหวังเล็กน้อย นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าเชื่อญี่ปุ่นทุกเรื่อง อย่าเพิ่งท้อครับต้องเจอสักร้านสิ ผมแก้ตัวด้วยการทำการบ้านเดินดูร้านที่มีคนต่อแถวรอมากที่สุด เอาล่ะเจอแล้วไว้ค่อยมากินวันพรุ่งนี้ ร้านนี้อร่อยจริงครับ เกี๊ยวซ่าอร่อยตรงไส้ที่หอมและรสไม่จัดจ้านจนเกินไป   นี่เป็นแค่ตัวอย่างเมืองที่คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแต่ก็มีอะไรให้มาลอง การสร้างstoryในแต่ละที่ทำให้เราอยากจะค้นหาและศึกษาเรื่องราวนั้น ผมมองกลับมาที่ประเทศไทยทำไมเราไม่หาจุดท่องเที่ยวประจำตำบล ในเมื่อเราก็ตั้งใจจะให้ประเทศไทยเป็นเมืองท่องเที่ยว แต่เอาเข้าจริงเรากลับเชียร์แหล่งท่องเที่ยวกันไม่ถึงร้อยละสิบ ของตำบลทั้งหมดในประเทศไทย เราเคยทำสินค้าOTOP เราก็ทำstoryเพื่อการท่องเที่ยวประจำตำบลอีกสักอย่างจะเป็นไรไป ถ้าเปรียบเราเป็นตำบลสักตำบลนึง ที่ไม่ใช่ หัวหิน เชียงใหม่ ภูเก็ต ประมาณว่าเกิดมาก็เซเลปเลย ผมว่าเราลองกลับมาดูตัวเราก่อนว่าเราจะสร้างstoryให้ตัวเองทางไหน แล้วค่อยปั้นไปทางนั้น ใครจะไปรู้ว่าคุณอาจจะเป็นหมู่บ้านผ้าทอมือ