สี่ตีนยังรู้พลาดนักปราชญ์ยังรู้พลั้ง เป็นภาษิตที่ผมได้ยินมานานมาก ถ้าเป็นไปได้คงไม่อยากมีใครทำผิดพลาดอยากจะทำให้มันสมบูรณ์แบบไปเสียทุกเรื่อง แต่ในความเป็นจริงแล้วความสมบูรณ์แบบมีเพียงแต่ในนิยาย และคงมีแต่เจ้าชายกับเจ้าหญิงในนิยายเท่านั้นที่ไม่เคยผิด ความผิดนั้นมีหลายระดับว่ากันตามกฎหมายผู้เยาว์กระทำความผิดไม่ร้องรับโทษบุคคลผู้บรรลุนิติภาวะเมื่อกระทำความผิดต้องรับโทษตามที่กฎหมายกำหนดในบรรดาความผิดเองก็ยังแบ่งแยกย่อยลงไปอีกคือกระทำโดยเจตนากระทำโดยไตร่ตรองไว้ก่อนกระทำโดยประมาทกระทำการอันเป็นเหตุอุกฉกรรจ์ความผิดแตกต่างกันการรับโทษก็จะแตกต่างกันไป ทางศาสนาแล้วการทำผิดก็เป็นบาปเช่น การฆ่าสัตว์เป็นบาปแต่บาปในการฆ่าสัตว์แต่ละอย่างก็ไม่เท่ากันการฆ่าสัตว์ใหญ่บาปมากกว่าสัตว์เล็กการฆ่าสัตว์ที่มีอายุยืนบาปมากกว่าสัตว์ที่มีอายุสั้นการฆ่าสัตว์ที่มีคุณบาปมากกว่าสัตว์ที่ไม่มีคุณ ความยืดหยุ่นของกฎหมายและศาสนาคือเมื่อกระทำความผิดแล้วสำนึกผิดความผิดก็เป็นอันทุเลาลงเช่นผู้กระทำผิดยอมรับสารภาพเป็นประโยชน์ต่อชั้นศาลหรือพระสงฆ์กระทำการปลงอาบัติเมื่อไม่ได้เจตนาผิดศีล ทั้งหมดนี้ก็จะโยงถึงความผิดเล็กน้อยที่พอจะให้อภัยได้เพราะตามหลักปรัชญาแล้วการให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ การให้อภัย เรื่องน่ารักเรื่องนึงคือคนสองคนกำลังจะเดินทางไปร้านอาหารญี่ปุ่นที่ไม่เคยไปรู้แต่ว่าอยู่ใกล้กับวัดนึงเนวิเกเตอร์ก็เปิดแผนที่และชะโงกหน้าดูสลับไปมาวินาทีที่ต้องตัดสินใจเลี้ยวซ้ายหรือขวา เนฯให้เลี้ยวซ้ายแต่คนขับเลือกเลี้ยวขวาเพราะเห็นป้ายวัดเล็กๆแล้วก็ถึงร้านโดยสวัสดิภาพโดยเนฯนั่งเงียบๆแบบสำนึกผิดอยู่เรื่องนี้ดูไปก็ไม่ใช่เรื่องน่าจะผิดแต่บางคนก็คิดว่ามันผิดแต่ถ้ามองว่ามันเป็นเรื่องน่ารักมันก็จะน่ารักเพราะรักย่อมเข้าใจในรัก ปืน