Latest Posts
กระแสไปเที่ยวญี่ปุ่นมาแรงตั้งแต่ประเทศญี่ปุ่นเปิดแขนรับประชากรไทยเข้าประเทศได้อย่างไม่ต้องขอวีซ่า เพราะที่ผ่านมาวีซ่าที่ถือว่ายากที่สุดของคนไทยคือการเข้าประเทศสหรัฐอเมริกาและรองลงมาก็คือญี่ปุ่นนี่แหละ การแห่แหนของคนไทยที่ไปญี่ปุ่นจึงเหมือนไปเที่ยวจังหวัดหนึ่งของประเทศไทยย่านไหนที่เป็นจุดท่องเที่ยวสำคัญเราจะได้ยินเสียงคนไทยทุกครั้งไป ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่เดินทางไม่ไกลจนเกินไป อากาศก็ไม่หนาวเหน็บจนเกินไป อาหารก็เหมือนที่เราเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นบ้านเรา อะไรก็ดีไปหมดจนทำให้เป็นเป้าหมายของคนไทยที่ต้องการไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง คนญี่ปุ่นกับคนไทยนั้นมีลักษณะนิสัยที่แตกต่างกันถ้าไม่ได้ศึกษาวัฒนธรรมเค้ามาก่อนก็อาจจะไม่เข้าใจการดำเนินชีวิตประจำวันเค้าได้ จริงๆแล้วก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรถ้าเราจะเข้าใจอะไรก่อนที่จะเข้าไปในบ้านเค้า 1. คนญี่ปุ่นจะไม่คีบอาหารส่งต่อกัน ถ้าคุณไปทานอาหารกับคนญี่ปุ่นแล้วเค้าคีบอะไรให้ ให้เค้าวางที่จานของคุณเลยอย่าเอาตะเกียบไปคีบของจากตะเกียบเค้า อันนี้ถือว่าผิดมารยาท 2. คนญี่ปุ่นจะไม่ปักตะเกียบไว้ในถ้วยข้าว ระหว่างรับทานอาหารแล้วเราอยากจะพักมือจากตะเกียบให้เอาตะเกียบวางข้างๆถ้วยไม่ปักตะเกียบลงไปในถ้วย 3. ขึ้นลงบันไดเลื่อนให้ชิดด้านในด้านหนึ่ง ตอนแรกผมไปแต่โตเกียวก็เห็นเค้าชิดซ้ายแล้วทางขวาสำหรับคนรีบแต่พอไปโอซาก้าเค้าชิดไปอีกข้างหนึ่ง ดังนั้นเราสังเกตหน่อยแล้วกันว่าถ้ายืนชิดด้านนึงถ้าเดินชิดอีกด้านหนึ่ง 4. เข้ารถไฟฟ้าให้สงบเสงี่ยม รถไฟฟ้าเป็นที่คนสัญจรเยอะมากดังนั้น เค้าจะไม่คุยกันเสียงดัง ไม่คุยโทรศัพท์ และบริเวณหัวท้ายของแต่ละโบกี้จะเป็นที่นั่งสำรองสำหรับผู้สูงอายุ ถ้ามันยังโล่งอยู่คุณนั่งได้แต่ถ้าคนเยอะและมีผู้สูงอายุคุณจงลุกขึ้นให้เค้านั่ง บางขบวนในช่วงเวลาเร่งด่วนจะมีโบกี้สำหรับผู้หญิงสังเกตให้ดี ส่วนใหญ่จะเป็นสีชมพูทั้งตู้อันนั้นอย่าเข้าไป 5. ขึ้นแทกซี่ไม่ต้องเปิดปิดประตูเอง ประเทศนี้แปลกดีตรงที่เราโบกแทกซี่แล้วประตูมันอ้าเองได้ ขึ้นเสร็จมันปิดเองได้ ไม่ต้องไปปิดเปิดเอง 6. ซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตจะมีที่วางเงิน เมื่อเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตซื้อของเสร็จพนักงานจะบอกราคา เราสามารถยื่นเงินไปให้กับมือเค้าหรือว่าตรงที่คิดเงินจะมีถาดพลาสติกแล้วมียางเหมือนหนามแหลมๆสำหรับวางเงินให้กับพนักงานอย่าเอาเงินไปวางเรี่ยราดที่อื่นมันดูไม่ดี
ผมมีโอกาสได้ ตามเสด็จ รับเสด็จ ถวายงาน อยู่หลายครั้งแต่ครั้งที่เก็บภาพมาได้มีอยู่ครั้งเดียวคือตามเสด็จไปถ่ายสารคดีโครงการเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ เมื่อปีพ.ศ.2538 ที่เหลือไม่อยู่ในฐานะที่จะจับกล้องมาถ่ายรูปพระองค์ท่านได้ การเสด็จไปยังที่ธุรกันดารแต่ละที่ก็ไม่ได้แตกต่างจากที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไป พระองค์ท่านต้องเสด็จแทนพระองค์เพื่อติดตามความคืบหน้าแล้วถวายรายงานแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯในภายหลัง ผมนำขบวนเสด็จไปล่วงหน้าแต่เช้ามืด เก็บภาพ ดูแนวกั้นน้ำ และพื้นที่น้ำท่วมในเขตเขื่อนและสันเขื่อน เมื่อพระองค์เสด็จพระดำเนินมาถึง ก้าวแรกก็แย้มพระสรวจกับ ข้าราชการและชาวบ้านที่มารอรับเสด็จอย่างไม่ถือพระองค์ ทรงมีพระปฏิสันฐานกับชาวบ้านสอบถามถึงที่ทำมาหากิน และที่อยู่ใหม่ที่ทางการจัดหาไว้ให้ ว่าพอทำกินไหม จากนั้นก็เสด็จพระดำเนินไปรับฟังความคืบหน้าของโครงการ ขณะที่อยู่ในขบวนเสด็จฯพระองค์ท่านให้หยุดเพื่อดูแนวน้ำที่จะท่วมเขตพื้นที่ ถือเป็นพระกรุณาธิคุณที่พระองค์ดำเนินรอยตามพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตลอดมาแม้ว่าเส้นทางจะลำบากแค่ไหนแต่เจ้าหญิงพระองค์นี้ไม่เคยย่อท้อในการเสด็จพระดำเนินเพื่อประชาชนของพระองค์ ในวโรกาสที่พระองค์มีพระชนมายุครบ 60 พรรษา ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลให้พระองค์มีพระพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรง ทรงพระเกษมสำราญเทอญ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพุทธเจ้า นายชลธิบ รังสิพราหมณกุล (ถ่ายภาพโดยผมและหัวหน้างาน)
วันนี้หยิบเพลงมาฟังแล้วอยากชวนคุณผู้ฟัง ฟังไปด้วยอัลบั้มนี้ถือเป็น A must ที่ควรจะหามาฟังให้จงได้ เพราะว่าเป็นอัลบั้มที่มาปะกันของราชาและราชินีเพลงแจ๊ส นั้นคือ เอลล่า ฟิซเจอรัล กับ หลุยส์ อาร์มสตรอง ทั้งสองคนทำอัลบั้มร่วมกัน 3 ชุด นี่คือชุดที่ออกในปี 1956 ที่แนะนำชุดนี้เพราะว่าเป็นชุดที่ฟังง่ายจังหวะกำลังดี และนักดนตรีในชุดนี้ก็คือระดับอาจารย์ทั้งนั้น โดยเฉพาะ Oscar Peterson มาเป็น Produce ให้ด้วย ใครชอบแผ่นหาแผ่น ใครชอบซีดีหาซีดี ใครชอบของฟรีไปหาเอาเอง https://youtu.be/4VHWw9G6_UU
อาหารมื้อดึกก่อนนอนควรเป็นอะไรเบาๆ พวกสลัด ผลไม้ แต่ถ้าเป็นคนไทยคงไม่อยู่ท้องวันนี้ขอนำเสนอข้าวต้มปลา เกาเหลาเลือดหมู ไม่ได้อยู่กรุงเทพฯแต่อยู่ชะอำ เสนอเป็นทางเลือกสำหรับท่านที่เดินทางผ่านหรือพักแถวนั้น จริงๆนอกจากปลา ยังมีเกาเหลาเลือดหมู ร้านนี้ความสะอาดถือว่าอยู่ขั้นดี วัตถุดิบสดใหม่(ก็ใกล้ทะเลซะขนาดนั้น) รสชาติดี ชื่อร้านโกเก่งครับ แต่ในรูปไม่ใช่โกเก่งนะเป็นทีมงานแก พิกัด ถ้ามาจากกรุงเทพฯถึงแยกบายพาสเราก็เข้าซ้ายเพื่อจะไปชะอำ หัวหิน วิ่งตรงมาถึงสี่แยกไฟแดง เลยแยกหาที่จอดรถเลยร้านอยู่ริมถนน ติดกับเซเว่น ขายกลางคืนนะครับไปกลางวันเจอแต่วินรถตู้กับมอเตอร์ไซด์ เมนูแนะนำก็คงไม่หนีข้าวต้มปลา ใครที่เบื่อข้าวต้มปลาโกเก่งยังมีข้าวขาหมู ข้าวมันไก่ไว้แก้เบื่อด้วย ดีเจปืน
เดี๋ยวนี้ว่าวไม่ได้เล่นกันที่สนามหลวงอย่างเดียวแล้วแต่ยังเล่นกันที่ชายหาดหัวหินด้วย วันที่เขียนบล๊อคเป็นวันที่ลมแรงเหมาะแก่การเล่น Kite board เป็นอย่างมาก วันนี้ผมเดินมาทะเลเหมือนกับทุกวันที่อยากไปสูดไอทะเลเข้าปอดแทนที่จะเป็นควันจากท่อไอเสีย วันนี้แตกต่างไปคือว่าวลอยอยู่เต็มท้องฟ้าจริงๆหันจากซ้ายไปขวามีแต่ฝรั่งออกมาเล่น แต่ไม่ใช่ว่าอยากเล่นก็จ่ายตังค์เล่นเลยนะครับ ต้องเรียนก่อนเป็นคอร์สสั้นกับยาว ถึงจะได้ออกทะเลกับเค้า kite board เป็นเหมือนร่มชูชีพส่วนเท้าก็ติดกระดานโต้คลื่น ลมจะพาเราออกไปแล้วก็พาเราเข้าฝั่งอย่างปลอดภัยแรงลมจะทำให้เราเล่นท่ายากเหมือนลอยได้แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการควบคุมร่มให้ไปในทิศทางที่เราต้องการ สิ่งที่ผมเห็นคือคนเรียนเป็นฝรั่ง ครูเป็นฝรั่ง เจ้าของเป็นฝรั่ง มีคนไทยที่หาดหัวหินเพียงคนเดียวที่เป็นครู ผมสงสัยว่าทำไมมันน้อยจัง คำตอบคือทักษะและประสบการณ์ของเรายังน้อยอยู่ ส่วนเจ้าของที่เป็นฝรั่งเงินเค้าแข็งกว่าเรานั่นเอง การมาลงทุนอะไรมันก็เป็นเรื่องเล็กๆของเค้าครับ ช่วงเวลาที่ออกไปเดินเป็นช่วงน้ำลงพอดีทำให้หาดลึกและลาดลงไปในทะเลคนที่นี่เลยทำกิจกรรมได้หลายอย่าง ตั้งแต่นอนอาบแดด ขี่ม้า เล่นทราย กระโดดเล่นกับคลื่น และ Kite board นี่แหละ อ้อมีวิ่ง ขี่จักรยาน ส่วนเดินถ่ายรูปเห็นจะมีแค่ผมคนเดียว
ช่วงหลังๆนี้ผมมักจะใช้ชีวิตอยู่กับต้นไม้ที่ต่างจังหวัด จึงมีโอกาสได้ต่อสู้กับแมลง หนอน มด ปลวก หรือเรียกรวมๆว่าศัตรูพืชมากมาย ใช้ทั้งสารเคมีใช้ทั้งสมุนไพรสรุปว่าเอาไม่อยู่เมื่อสารเคมีเจือจางมันก็มาใหม่ เพราะโลกนี้ช่างกว้างใหญ่ยังไงเราก็กำจัดได้ไม่หมด ผมจึงเริ่มเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน ตอนนี้ต้นไม้ในสวนนับเล่นๆก็เกินร้อยต้น แต่มันก็หลากหลายมีทั้งไม้ดอก ไม้มงคล ไม้หอม และไม้ผลอีกหลายชนิด ตอนที่มีต้นไม้แค่สิบต้นผมก็รดสารไล่แมลงแค่สิบต้น แต่พอมีร้อยต้นมันเริ่มเป็นภาระมากกว่าความสนุก แมลงตายไม่หมดแต่ผมคิดว่าผมคงตายเพราะสารเคมีเป็นแน่แท้ แล้วจะทำอย่างไรให้เรารอดแล้วเค้าก็ไม่มายุ่งกับเรา เอาอย่างนี้ปล่อยให้กินต้นอื่นแต่ต้นที่เราจะกินเราขอไว้ละกัน ผมจึงเร่ิมโครงการกันแมลงด้วยสารอินทรีย์สลับกับสารเคมีซึ่งนานๆใช้ที วันนี้เราอยากจะฉีดมะนาวเพราะว่าเค้ากินใบไปเยอะละ เราก็จะเก็บแค่มะนาวอย่างอื่นเราก็ปล่อยเค้าไปกินบ้าง คราวหน้าอยากจะฉีดมะกอกน้ำกับสาละเพราะว่ากินจนจำไม่ได้ว่านี่ต้นอะไรก็ฉีดอันนี้ปล่อยมะนาวไป สารอินทรีย์เป็นตัวเลือกแรกๆแต่มันทำได้แค่ทำให้แมลงรำคาญไม่ทำให้ตายคุณก็ต้องปรับความเข้มข้นดูว่าแมลงคุณมันทนทานแค่ไหนถ้ามันทนมากเราก็เข้มหน่อย เปลี่ยนสูตรบ้าง จนสุดท้ายหันกลับมาพึ่งเคมีแล้วก็ทิ้งไว้กลับไปใช้สารอินทรีย์ใหม่ ผมมองเห็นข้อดีอย่างเดียวที่แมลงกินใบคือต้นไม้จะได้สร้างใบใหม่ขึ้นมาแต่มันก็ฉลาดพอที่จะรับทานใบใหม่ก่อน ดังนั้นก็รดยาใบใหม่สิครับใบล่างๆก็ปล่อยให้เค้ากินไปบ้างก็ยุติธรรมดี เล่ามาถึงตอนนี้ทำให้ผมนึกถึงโรคร้ายต่างๆที่มันเกาะอยู่กับตัวคุณโดยที่มันรักษาไม่หายหรือไม่หายขาด เราก็คงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน ใช้การรับทานอาหารบ้าง ทานยาบ้าง สลับกันไปเราก็จะสามารถอยู่อย่างรู้เท่าทัน อย่าไปพร่ำเพ้อจะเป็นจะตาย เพราะยังไงมันก็ไม่ไปไหน เพียงแต่เราต้องเรียนรู้ เข้าใจและยอมรับ ปรับตัวให้เข้ากับธรรมชาติให้ได้ เราก็จะมีความสุขครับ
ใครที่ไปชะอำหัวหินบ่อยๆน่าจะเคยแวะไปชม พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน มาบ้างแล้ว วันนี้อยากแนะนำให้เดินเลยเข้าไปข้างในอีกนิดจะเป็นบ้านพระยารามราฆพ ซึ่งเป็นอาคารไทยประยุกต์ ติดทะเล จริงๆหลังๆผมมักจะเดินมานั่งดูทะเลตรงนี้บ่อยๆเนื่องจากเงียบสงบกว่ามองเห็นทะเลได้ดีกว่า บริเวณนี้เป็นที่เดียวที่เปิดโอกาสให้จัดงานเลี้ยงต่างๆได้ นอกจากงานแต่งงานแล้วผมยังเห็นงานเลี้ยงของหน่วยงานต่างๆจัดที่นั่นอยู่บ่อยๆ ตัวอาคารมองไกลๆจะเหมือนรูปหัวใจ มีห้องกลางและมีห้องพักเป็นปีกทั้งสองข้างอาคารไม้ยกสูง ไปครั้งหลังเหมือนจะปิดไม่ให้ขึ้นชั้นบนเนื่องจากบันไดชำรุด มีโอกาสลองแวะไปสูดอากาศไอหญ้าและไอทะเลปนๆกันมันทำให้กลับมาทำงานได้เต็มที่ทีเดียว
พูดถึงหนังที่เป็นแนว sci-fi แล้วผมจะมักไม่ค่อยพลาด นั่งดูตัวอย่างหนังไปเรื่อยๆจนไปสะดุดหนังอยู่เรื่องหนึ่ง ที่คิดไว้ในใจว่าต้องหาเวลาไปดู เรื่องนี้ใช้นักแสดงไม่มาก ว่าด้วยนักโปรแกรมเมอร์รุ่นใหม่ชนะการแข่งขันและได้รับเชิญไปบ้านในหุบเขา นาธานในฐานะซีอีโอต้องการให้เซเลบพัฒนาระบบของหุ่นยนต์ตัวนึงที่ชื่อว่าอีวา เซเลบพบว่าทุกครั้งที่เค้าทดสอบข้อมูลจะถูกลบออกเค้าจึงคิดที่จะพาเธอหนี ผมดูแล้วก็นึกถึง พระเจ้าตาตอนลงมาช่วยสุดสาคร แล้วก็สอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวให้เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน หุ่นยนต์มันจะเก่งอย่างไรก็ไม่เคยเหนือไปกว่าความคิดที่ซับซ้อนของคนที่ยากแท้หยั่งถึง
ถ้าคุณเป็นคนชอบดีไซน์ของ apple คุณน่าจะชอบเค้า jony ive ผู้ชายที่อยู่เคียงข้างความสำเร็จของ apple เพราะว่างานแต่ละชิ้นผ่านกระบวนการคิดจากหัวกลมๆของเค้านั่นเอง เค้าออกแบบทั้ง ไอพอด ไอแพด ไอแมค แมคบุ๊ค บางทีผมก็อยากรู้นะว่าเค้าคิดไอ้สิ่งต่างๆนี้ออกมาได้อย่างไร เค้าผ่านกระบวนการคิดนี้มาได้อย่างไร อย่างว่าบางอย่างมันเป็นพรสวรรค์แต่ทุกอย่างมันเกิดจากความมุ่งมั่นที่จะแตกต่าง ไหนๆผมก็ซื้อหนังสือสตีฟ จ๊อบส์แล้ว ทำไมผมไม่หยิบหนังสือของ jony ive มาวางไว้คู่กันเพราะนั่นมันเป็นการย้ำถึงความสำเร็จของ apple ในเราเคยใช้ชีวิตในยุคเดียวกันมาก่อน
วันนี้มีอัลบั้มใหม่มาแนะนำครับ ผมแอบเป็นติ่งเล็กๆของ Diana Krall มาได้หลายปี บอกตรงๆว่าเดี๋ยวนี้จะรอให้ศิลปินออกอัลบั้มต้องลุ้นกว่าสลากกินแบ่งรัฐบาลเพราะอะไรหรือครับเพราะว่าเค้าไม่ออกกันไง ออกมาจะขายได้ไหมอีกหลายสิ่งอย่าง ช่วงเวลานี้จึงเป็นช่วงช่องว่าของเวลาเมื่อ Diana Krall ออกมาปุ๊ปในฐานะติ่งก็ซื้อปั๊ป อัลบั้มนี้แตกต่างออกไปเอาใจตลาดมากขึ้นคือเอาเพลงโคตรฮิตมาทำเป็นแจ๊สแต่ก็ต้องเป็นคนยุค80′ นะครับใครเกิดหลังจากนั้นอาจจะไม่ทัน อีกจุดนึงที่น่าสนใจคืออัลบั้มนี้ได้โปรดิวเซอร์มือพระกาฬอย่าง David Foster มาควบคุมการทำงานด้วยแอบได้ยินเพลงที่ไมเคิล บูเบย์มาช่วยร้องด้วยอีกมันน่าสะสมจริงๆ ลองฟังเพลงครับ ฟังแล้วก็อยากให้นางมาเล่นที่เมืองไทยแล้วเราก็นั่งฟังกลางธรรมชาติพร้อมกับจิบน้ำองุ่นไปด้วย
ช่วงหลังนี้ผมมักจะฝากท้องไว้กับร้านข้าวแกงแถวบ้านซึ่งผมผ่านมาพักนึงแล้วเห็นคนทุกระดับชั้นไปนั่งทานตั้งแต่คนขับแทกซี่ พนักงานส่งของ มอเตอร์ไซด์รับจ้าง พนักงานออฟฟิส ข้าวแกงป้ามีไม่ต่ำกว่าสามสิบอย่าง ใช่ครับสามสิบอย่าง ตักข้าวให้พูนจาน กับข้าวสองอย่าง สามสิบบาท ผักอยู่ด้านหลังหยิบฟรี น้ำฟรี วันนี้ไปทานเสร็จป้าบอกว่าไปหยิบขนมทานวันนี้ฟรี ขนมหวานมีไม่ต่ำกว่า 5 อย่างเป็นหม้อเรียงกันไว้ ป้าทำกันเกินไปผมคิดในใจ ผมซื้อกลับไปกินมื้อต่อไปที่บ้านดีกว่า ว่าแล้วก็ไปหยิบปิ่นโตมาให้ป้าตักกับข้าว แล้วผมก็ไม่ตักขนมเนื่องจากอิ่มแล้วป้าหันไปหยิบขนมที่มัดถุงสำหรับขายมายัดใส่มือผมแล้วก็บอกว่าเอาไปกิน เอ ยังมีคนแบบนี้เหลืออยู่อีกเหรอ ผมเคยเห็นแต่ตักเข้าตัวแต่ไม่เคยให้คนอื่นแต่ป้าขายข้าวแกงริมถนนแท้ๆแต่หยิบยื่นให้คนอื่นเหมือนลูกเหมือนหลาน รวยนี่ไม่เคยได้รับการวันทาจากผมแต่สำหรับป้าผมยกมือรับอย่างขอบคุณและวันทาให้สมบูรณ์ทั้งกายและใจ